Allemaal beestjes
Observatorium 1*4.
Ik had mijn camera met macro-lens op een statief heel dicht voor het Observatorium staan om het mos te fotograferen. Het mos is niet meer dan 10 mm hoog. Scherpstellen is een secuur klusje, want voor je het weet draai je de hele boel uit focus en zie je niets meer. Voor stilstaande dingen is dat niet zo erg… je draait gewoon weer terug. Maar net op het moment dat ik de boel naar wazig draaide, had ik het idee dat ik aan de rechterkant iets uit beeld zag lopen. Iets wits en snels.
Nu moest ik de camera naar rechts verplaatsen en de boel weer scherp krijgen op het juiste punt. En jawel, ik vond een wittig vlekje, stelde scherp en het witte vlekje verplaatste zich! Een euforisch moment, er lopen dieren rond in mijn Observatorium!
Was het wit…? Nee, het leek wel gewoon doorzichtig, glasachtig. En blijkbaar niet geporteerd van een alziende huisbaas. Het schepseltje verdween en ik vond ‘m niet meer terug. Ik hecht eraan hier nog bij te vermelden dat ik broodnuchter was.
Behalve de macrolens heb ik ook nog een paar tussenringen op de camera gezet, want deze beestjes zijn zo klein dat je de foto enorm moet uitvergroten om nog wat te zien. Nog dichter op het raam, nog moeilijker scherpstelbaar, tuurde ik nog een tijd naar lopende doorzichtige beestjes, maar ik zag ze pas dagen later weer een keer terug. Echter, op een plekje waar het lekker vochtig leek en dunne wortelslierten tegen het raam aanplakten, bleek opeens nog meer leven rond te darren! Niet zo heel veel groter, maar in ieder geval niet doorzichtig; gewoon bruinig. Later, met nog meer tussenringen op mijn camera, ontdekte ik meer doorzichtige beestjes en kon ik concluderen dat het de kids van de bruine beestjes zijn.
Foto 1: 1-05-2023 Foto2: 12-05-2023
